Een Vlaming in Hauwert

Hoe de uit Vlaanderen afkomstige Maeliaert Sijmons in Hauwert terecht is gekomen is niet bekend. Ongetwijfeld moet dat een interessant verhaal zijn. Wat wel bekend is, is dat de Sijmons op 22 maart 1638 voor de notaris van Hauwert, Gerrit van Warmenhuijsen, een akte liet opstellen waarin hij twee bewindvoerders aanwees.

Vlaanderen

In de akte verklaarde Sijmons tegenover de notaris wat er in Vlaanderen was gebeurd. Sijmons woonde in het dorp Leffinge, in Vlaanderen vlak bij Oostende. In november 1637 maakte hij aldaar een ‘reeckeninge van sijnen staet’ op. In deze rekening liet Sijmons vast leggen dat hij zijn eigendommen, inclusief de erfenis van zijn overleden vrouw, aan zijn drie kinderen wilde nalaten. Het was een soort testament die hij in Leffinge liet opstellen. Maar in 1638 was Sijmons ver van huis. Voor de notaris van Hauwert liet hij daarom een akte opstellen waarin hij twee bevindvoerders aanwees voor ‘de twee onmondige van sijne (…) drie kinderen’. Twee van de drie kinderen waren minderjarig en moesten een bewindvoerder toegewezen kregen. Vader Sijmons regelde dat vanuit Hauwert. De bewindvoerders hadden als taak ‘omme d’selve goederen te regeren ende administreren (…) mitsgaders alle penningen soo van wegen het (…) boehuijs als anders uijtstaende wederomme te doen opbeuren ende ontfangen’. Dit gebeurde met ‘minne ende vrientschap ofte andere met middel van justitie na ’t recht ende constuijme der voorschreven landen aldaer’.

De bewindvoerders waren Jan Claesz uit Stene en Isbrant Willems. Deze laatste woonde volgens de akte in ‘Contributielant’. Dit was een soort van gedemilitariseerde zone tussen Brugge en Gent. Tijdens de Tweefrontenoorlog (1635-1640) gedurende de Tachtigjarige Oorlog werd er onder andere in Vlaanderen gevochten. Dit is mogelijk ook een reden waarom Sijmons uit Leffinge was vertrokken. Maar waarom hij zijn drie kinderen achterliet in oorlogsgebied en of hij ooit nog terugkeerde blijft een raadsel.