Zie ook: 0430/069.
Betreft een verbroken trouwbelofte.

Op verzoek van een vrouw te Krimpen op Andijk onder Lutjebroek attesteren twee daar ook woonachtige mannen. De eerste verklaart rond kersttijd 1725 met een bloedverwant in de zesde graad (zij zijn 'achterzusterskinderen' = achterneven, d.w.z. hun moeders zijn nichten van elkaar), wonende op de Geuzenbuurt in Andijk onder Grootebroek, naar de secretaris der stede Grootebroek te zijn gegaan om het 'middel van trouwen' te betalen voor de betreffende achterneef en de requirante, die zich als verloofd beschouwden. Dit ondertrouwen werd door de secretaris geweigerd, omdat daarvoor de toestemming van de voogden van de aspirant-bruidegom ontbrak. (Uit andere notariële protocollen blijkt dat deze 'innocent' was.) Volgens beide attestanten heeft de desbetreffende man, zowel hiervoor als hierna, in het openbaar gezegd dat hij verloofd was met de requirante, en dat hij haar nooit zou verlaten, 'tot in der eeuwigheyt', en 'al stont er iemant met een swaart boven zijn hooft'.