Betreft ruziezoekerij in de herberg Halfweg te Westwoud.
Op verzoek van een Westwouder attesteren een man wonende op de Ooster Zwaagdijk en 2 Westwouders.

De 2 eerste deposanten, uit Zwaagdijk-Oost en Westwoud, verklaren dat zij op maandagavond 26-12-1808 tegen middernacht in genoemde ‘Herberg op Halfweg tusschen Hoorn en Enkhuysen’ zijn geweest, en dat toen daar ook onder meer de requirant aanwezig was geweest en nog een op Zwaagdijk inwonende knecht met 2 met name genoemde kornuiten, en dat die - maar dan wel voornamelijk de eerstgenoemde knecht - de requirant ‘iterativelijk door scheldwoorden en bedrijgingen hebben gequeld en onder andere bedreigd hebben om hem met vuur te smijten, zeggende: “laat den donder met vuur gooyen”, doch zij daarin door het overige gezelschap zijn teruggehouden’.
Volgens de 2e deposant had de requirant vervolgens ‘verzocht liever de questi af te drinken’, hetwelk de eerste compaan van de knecht had gezegd ‘te verdoemen’.

Beide twee eerste comparanten verklaren, dat de requirant ‘zich te dier gelegenheyd in alle stilte en geheel vreedzaam heeft gedragen’.
Verder verklaren alle drie deposanten dat zij op 13-02-1809, op vastenavond, met de requirant, de op Zwaagdijk inwonende knecht en diens meergenoemde eerste compaan en nog een groot aantal andere niet met name genoemde personen wederom in de herberg Halfweg zijn geweest. Zij hebben toen gehoord en gezien, dat de requirant met de genoemde compaan van de knecht ‘zekere questi welke zij onderling mogte gehad hebben, opgedronken en vriendschap gemaakt’ hebben, maar dat de requirant, ‘vervolgens zittende bij het vuur in het middenvertrek van voorschreven herberg door meergemelde’ knecht ‘met luyder stemme en tot herhaalde keeren toe is verweeten dat hij was een leugenaar en een slegte blixem, hetwelk geweest is van dat gevolg dat hij’ (de knecht) ‘ter oorzaak van het geweld hetwelk hij tegen den requirant maakte, door verschijde persoonen uit het gezelschap gehaald en de deur uytgezet is geworden’.

‘Dat enige ogenblikken daarna de requirant, terwijl hij vreedzaam bij het vuur zat en uit een glas bier dronk, door enige lieden hem [?] bij namen onbekend bij het vuur is vandan [sic] gehaald en naar het voorhuys, aldwaar mede een groot aantal mensche vergadert was, is heengedrongen, het voorschreeven bierglas alsnog in de hand houdende. Dat zij deposante [sic] kort daarop, de requirant hebbende zien vertrekken, naderhand in het gezelschap weder gevonden hebbe de meergemelde’ boerenknecht, ‘welke zij ontdekten op de neus te hebben een kleyne schrap of schram, en dat dezelve’ knecht ‘verder van toen af tot in den morgenstond in het gezelschap is gebleeven, zijnde vroolijk en zo het scheen zeer wel te pas, den tijd bij afwisseling met danssen tot op het scheyden der bijeenkomst doorbrengende’.
Voorts verklaarden de 2e en 3e deposant, gedurende die nacht de meergenoemde knecht ‘meermalen te hebben hooren zeggen met vloekwoorden, dat hij wenschte’ de requirant in deze ‘eens alleen te hebben’.