Ontlastende verklaring betreffende gestolen koe aan de Zuiderweg tussen Twisk en Opperdoes.
Op verzoek van een procureur, die optreedt namens een man die in de ‘Voorpoort’ (= Gevangenenpoort?) te Den Haag gevangenzit, attesteren een vader en dochter te Twisk (respectievelijk 56 en 19 jaar oud) en 2 mannen wonende ‘in den bedrijve van Opperdoes’ (d.w.z. in het Westeinde van Opperdoes in de banne van Twisk, eerder genaamd het Oosteinde van Twisk) van respectievelijk 49 en 36 jaar oud.

De 3e deposant verklaart dat ‘de rode schotveers met een grimmelhooft en witte plekken onder den buyk’ die begin oktober 1746 uit zijn weide aan de Zuiderweg bij de Hoge Sluis was verdwenen en die in een weide bij Medemblik was teruggevonden, ‘seer tam was en seer gemakkelijk in de weyde konde gekregen worden, om een touw aan de hoorens te steken of iets anders aan te doen’.
Vervolgens verklaren alle 4 deposanten gezamenlijk, dat zij allen van boeren-afkomst zijn en van jongs af aan ‘bij de boerderije opgevoet’, waardoor zij verstand hebben van de omgang met vee. Zij verklaren, ‘dat het hun alle seer moeyelijk en bijna onmogelijk voorkomt, dat één persoon alleen in staat soude sijn om een koe uyt de weyde bij het vee daar dezelve bij gewent is te loopen vandaan door een ordinaires scheysloot op de gemene weg te jaagen, dewijle sodanig beest genoegsaam altijt sal weygeren daar door te gaan, veel eerder bezijden uyt of terugspringen, sijnde het tenminsten waar, dat indien sulx al soude te doen zijn, veel tijd en moeyte soude kosten, en soude dan so een koe, gejaagd wordende, nog veel eerder haar best doen om over de sloot te springen, dan daar door te loopen’. Vervolgens zijn zij van mening ‘dat het voor een persoon een beest uyt het velt sullende halen ongelijk veel ligter soude vallen, hetzelve te vatten en een touw om de hoorns doen en zo weg te leyden, voernaam als het beest mak in ’t grijpen was, ofte anders het hek van de weyde open te setten en het beest daardoor over de dam op de weg voor sig henen drijven’.

Verder verklaren zij, dat de derde deposant nooit gewoon was het hek van zijn land ‘ongesloten te laten sonder de houten schotel daarop te steken, wetende ook niet beter of het hek - wanneer gem[elte] schotveers met de verdere beesten op maandag den 30e sept[ember] uyt sijn weyde op de weg gelopen hebben’ en door de 1e deposant en zijn dochter ‘weer daarin sijn gejaagt - was bevorens met de voorsz[eyde] houte schotel gesloten geweest’. Het was de deposanten onbekend hoe het hek open was geraakt, misschien ‘dat sulx door het vrijven van een beest aan het hek en aan de gem[elte] schotel, dewijle die aan de binnenkant van het hek is, deselve daar doen uyt de kram geraakt kan sijn en het hek daerdoor los sijnde kan wesen veroorsaakt’.