Zie ook: 0132/039, 045, 056, 056A.
Schepenakte, dus een oud-rechtelijk stuk.

Betreft door werkvolk verbrande zak koolzaad uit de Bennemeer.
Op verzoek van de baljuw en schout der stede Abbekerk attesteren ‘Ariën Blauw’ (‘Aeriën Blau, Adriaen Blaeu’) en ‘Teunis Claasz’ (‘Theunis Klaasz, Teunis Claesz’) Jongejans, (zie: Blauw, of: Jongejans!, Adriaan Klaasz, en: Jongejans, Teunis Klaasz), woonachtig respectievelijk te Twisk en te Twisk ‘in den bedrijve van Opperdoes’.

‘Eerst Ariën Blau, dat hij getuyge nevens de tweede op den 25 july laestleden – zonder nogtans in den precyzen tijd agterhaalt te willen zijn – is geweest in de Bennemeer bij de cooldarschers, en met een wagen zonder agterkret vandaer met eenige sacken wegrijdende, is gebeurt dat op de weg een van [de]selve sacken van de wagen op de weg nederviel, ’t geen hij getuyge niet merckte, dog door ’t geroep van ’t volk van Rens Doorn’ (zie: Doorn, Rens Adriaans!) ‘daermede digtbij met kooldarsserij bezig zijnde, zag hij getuyge de zak leggen, reed egter voort, denkende als hij wederom quam die wel te sullen vinden, maer bedrogen in zijn gedagte, gemerkt deselve weg was zonder te weten werwaarts.
Des avonts hoorde hij getuyge benevens de tweede, zoo nu gesamentlijk verclaren, datter een zak door ’t volk van genoemde Rens Doorn was gehaalt ende op deszelfs lant gebragt; dat daags daaraenvolgende zij getuygen wederom op ’t velt zijnde, bij haer is gecomen v[oor]n[oemde] Rens Doorn, seggende: “Weet jij wel, dat jij nog een sak op mijn lant hebt leggen?” Sij getuygen zeyden van “ja”, sulx al gehoort te hebben, en dat zij deselve wel souden halen, waerop hij Rens seyde: De maats of ’t volk sullen deselve niet willen geven zonder een brandewijntje te hebben”. Daerop van de eerste getuyge geantwoort wiert: “Laat se de sak maer thuysbrengen, ik sal der sooveel brandewijn geven als ze willen hebben”. Ende scheyden alsoo van den andere.

Dat de tweede getuyge Teunis Claasz omtrent de middag na ’t lant is gegaen van opgemelde Rens Doorn om voorn[oemde] zak te halen, ende daer gecomen zijnde, zo nu wederom alleen v[er]claert, heeft hij getuyge de zak geëyscht, maar hem wiert geantwoort dat hij die cost krijgen, mits gevende twee à drie kannen brandewijn. Dat hij getuyge, als niet willende gedwongen wesen, niet meerder presenteerde ende wilde geven als een sesthalff, egter sogt hij getuyge zig meester te maken van dito zak rijdende met de wagen daer natoe, maer sulx wiert hem door ’t gem[elde] volk van Rens Doorn belet, aengesien zij zig meester maakte van gem[elde] zak, brengende benevens anderen Jan Hardeman’ (zie: Hardeman, of: Stam!, Jan Simons!), ‘een kleyn manneke van Abbekerk zoo hij get[uyge] gehoort heeft - als hem niet kennende - deselve bij ’t dorsseyl, zonder dat hij getuyge meester van sijn goet cost worden.
Des avonts met zijn volk - heylig avont zijnde - vertrekende [sic] met intentie om gem[elde] zak te halen, heeft zijn getuygens volk bevonden dat gem[elde] sak met koolzaat, nevens de stoppeln off reven, door ’t gem[elde] volk was v[er]brant, brengende aan hem getuyge tot een teken eenige ov[er]geblevene banden van de zak.
Alle ’t gezeyde met sulke of diergel[ijke] woorden in effect.’
N.B.: Naar alle waarschijnlijkheid zijn de 2 attestanten broers, al wordt dit nergens in de attestatie vermeld.