Schepenakte, dus een oud-rechtelijk stuk.
Betreft geschil tussen een oud-schotgaarder te Opperdoes en vroedschappen aldaar.

‘Henrik van der Hoeve, secretaris [sic] te Abbekerk’ (zie: Hoeve, vd, Hendrik Jans!), ‘getuygt ter requisitie van Jan Volkartsz Bijkerk’ (zie: Bijkerk, Jan Volkerts), ‘burgem[eeste]r te Opperdoes, de waarheyt te zijn: Dat hij deposant, des wederzijdts verzogt, op den 1e september 1713 de differenten die ontstaan waren tusschen de regenten van Opperdoes ter eenre en den requirant Jan Volkartsz Bijkerk als schotgaarder ter andere zijde, over en wegens de dorpsvoordeelen profluerende uyt de schot- en verpondingboeken, heeft helpen bijleggen en afdoen op zoodanige voet als burgem[eeste]r Zymon Corporaal’ (zie: Korporaal, Simon Dirks!) ‘doemaals in het dorpsresolutieboek heeft aangeteekent.
Dat wijders hij deposant op de lantschotsreekeninge, gehouden den 22 november 1713, praesent geweest is in de vergadering van vroetschappen te Opperdoes, niet als een adsistent van Jan Volkartsz, wiens zaken, zoo hij deposant meende, reets ten vollen waren afgedaan, maar om, volgens voorgaande afspraak, ten dienste van de regenten een beter en verstaanbaarder concept van lantschotsreekeninge op te stellen, als voor dezen daar ter plaatze was in gebruyk geweest.

Dat hij deposant bij die occasie ook heeft opgestelt een concept van de notule, die wegens de afreekeninge van Jan Volkartsz in het resolutieboek geregistreert is, daarbij voegende de clausule, dat de welgemelde regenten hem Jan Volkartsz dezenaangaande bevrijden van alle namaninge en verdere op- of aantaal.
Zonder dat hij deposant doemaals eenig ander geschrift, acte van accord, transactie of iets diergelijks wegens deze affaire hadde ontworpen, of daarvan met de regenten gesproken, veel min hunluyden gevergt dezelve in ’t resolutie-boek te schrijven en te teekenen.

Dat het voorgemelde concept, in de vergadering voorgelezen zijnde, wierde geapprobeert, uytgezondert de geannexeerde clausule van bevrijdinge, waarover eenige leden van de vroetschap, speciaal Zimon Corporaal en Kornelis Horn’ (zie: Horn, Kornelis Simons!), ‘zwarigheyt moveerden, terzake, zoo zij zeyden, van meerder praetensie ten laste van Jan Volkartsz te hebben uyt hoofde van zeker dorpsboek, waarin de sloten van de dorps- en gelandensvoordeelen waren geregistreert.
Dat hij deposant, verwondert zijnde over het bijbrengen van nieuwe zwarigheden in eene afgedane zaake, het voorsz[eyde] dorpsboek verzogt te mogen zien, en eenigen tijt in handen te hebben, om bij reekeninge te onderzoeken wat er van de waarheyt dezer nieuwe praetensie zoude mogen wezen; aan de gemelde regenten voordragende, dat Jan volkartsz Bijkerk sufficant genoeg ware, om zoodanige praetensie als ze verders tot zijnen laste zouden mogen sustineren te hebben, te voldoen indien dezelve gefundeert bevonden wierde, en dat derhalven deze zake wel eenige weeken uytstel konde lijden.

Dat hij deposant, hebbende met goetvinden van de regenten ’t voorsz[eyde] dorpsboek in handen gehadt tot in het laatste van december 1713, ’t zelve nauwkeurig heeft geëxamineert, en bevonden meerendeels niet anders te behelzen als korte aanteekeningen van de jaarlijkze sloten der dorps- en gelandens-voordelen, waaruyt bij reekeninge niets te demonstreren was.
De deposant geeft reden van wetenschap als in den text, en praesenteert dit geposeerde desverzogt nader te sterken.’
N.B.: Merkwaardig genoeg noemt secretaris Jan van der Hoeve zijn vader Henrik van der Hoeve regelmatig en hardnekkig secretaris of notaris, hoewel er maar één secretaris tegelijk kan zijn in een stad of plattelandsstede. Zijn vader is wel een vroegere secretaris (t/m 1709) der stede Abbekerk en was ook notaris, al zijn er van na 1709 geen notariële akten van zijn hand bekend, wat zou kunnen betekenen dat hij in 1710 in zijn praktijk is opgevolgd door zijn zoon Jan, die aanvankelijk te Twisk woonde, maar sinds eind 1713 ook in Abbekerk, misschien wel bij zijn vader thuis, is komen wonen.