Zie ook: 1666/147, 181; 1668/034, 035.
Zeer gepikeerde repliek van de betreffende Grootebroeker aan diens schoonzoon, predikant te Bovenkarspel, waarin de eerstgenoemde zich beklaagt over door zijn schoonzoon publiekelijk geuite beschuldigingen, dat hij zijn dochter de haar toekomende nalatenschappen niet zou willen geven, dat hij 'de eygenschap van de natuur hadde gebandonneert en dat hij een hater van zijn eygen vlees zoude sijn en dat hij niet soude favoriseren dat van hem is voortgekomen'. Dit zal - komende uit de mond van een predikant - veel geloof vinden, terwijl hij in werkelijkheid veel moeite heeft gedaan de nalatenschap van zijn broer ten gelde te maken, zodat deze zou kunnen worden verdeeld. Dat dit nog niet is gelukt, komt door de grote problemen, die de buitenlandse nalatenschap (in Riga) met zich meebrengt.

Intussen heeft hij zijn schoonzoon, die inmiddels met zijn dochter was getrouwd, op de hoogte gesteld van de stand van zaken toen deze daarom vroeg. Van de reeds binnengekomen gelden had hij reeds een bedrag van ongeveer ƒ 20.000.- belegd in gemenelandsobligaties, waarmee hij echter op verzoek van zijn schoonzoon is gestopt, zoals hij ook verder nooit heeft geweigerd een verzoek van zijn schoonzoon uit te voeren.
Na nog wat sneren aan het adres van zijn schoonzoon, waarbij hij deze uitdaagt zijn beschuldigingen te bewijzen en zelf met hem te komen onderhandelen, in plaats van daarvoor andere personen aan te stellen, geeft hij te kennen op 21 08-1731 in De Nieuwe Stadsherberg te Amsterdam inzage in de papieren te willen geven, en overhandigt hij bij deze het testament van zijn overleden broer.