Schepenakte, dus een oud-rechtelijk stuk. Jan van der Hoeve (zie: Hoeve, vd, Jan Hendriks!) is hier één van de schepenen der stede Abbekerk, tevens is hij nog notaris en secretaris te Abbekerk.
Betreft vechtersbaas in de herberg de Vier Heemskinderen te Wognum.

Op verzoek van jonkheer Wouter Chrisstoffel van Lantschot (zie: Landschot, v., Wouter Chirstoffel Alexanders!), baljuw en schout der stede Abbekerk, verklaren Pieter Adriaansz Vet, wonende te Abbekerk, en Zymon Barentsz Roodt (zie: Rood, Simon Barends), wonende te Lambertschaag, het volgende: ‘Dat zij getuygen op vrijdag den eersten november 1726, ontrent den avont van Hoorn zijn gereden en op Keern in den weg hebben gevonden Jan Adriaansz Winkel van Midwoud, dronken zijnde, dien zij verzogten op hunnen wagen te komen, dat hij ook deede, en zoo voortreden tot aan de herberg de Vier Heemskinderen te Wognum, als wanneer hij bemerkte dat zijn paart bij dien herberg stond, en daarop verzogt dat de deposanten hem zouden aflaten en met hem in de herberg gaan om een glaasje bier voor hun moeyte te drinken, ’t geen eerst afgeslagen wezende eyndelijk wierde ingewilligt.
Dat zij getuygen met hem dienvolgens ter dier herberge zijn ingegaan en aldaar in ’t voorhuys hebben ontmoet en gevonden Kornelis Dirksz Koster van Midwoud, hebbende een kantje met wijn in zijn hant, sterk begeerende en aandringende, dat hij Jan Winkel daarvan met hem zoude drinken. ’t Geen Jan Winkel afwees, waarop hij Kornelis Dirksz Koster onder verscheyde scheltwoorden hem Jan Winkel in grammen gemoede aanviel en onder de voet met het hooft tegen de muur smeet.

Dat zij getuygen verwondert en ontzet over zulk eene mishandelinge den dader Kornelis Koster ondervongen met voor te houden de onredelijkheyt van zulken daat, ’t geen hij beantwoorde met of te vragen of zij getuygen het dan voor hem opnamen.
’t Welk met “neen” beantwoort wezende, hij Kornelis Dirksz Koster egter eerst op Pieter Vet aanviel, en aanstonts daarna op Zymon Barentsz, dien in die furie de deur uytstoote en de neus opkrabde, dog weder inkomende bevonden dat Kornelis Dirksz Koster op Jan Winkel weder aanviel, geduurende de scheldinge, waarop de getuyge Zymon Barentsz hem daar afhaalde om Jan Winkel te beschermen.
Dat hij vervolgens dan tegen den eenen, dan tegen den anderen met gestadige scheldingen en verwijtingen aanviel, dog van beyden afgeweert wierde.
Dat hij Kornelis Dirksz Koster vervolgens ten deure is uytgegaan en zij getuygen eene pijp tobacq hebben gerookt, en eyndelijk zijn vertrokken.’