Geen notariële akte, maar een oud-rechtelijk stuk; de notaris treedt hier op in zijn hoedanigheid van secretaris der stede Abbekerk.
Eigenlijk zijn het 2 akten, met dezelfde comparant en dezelfde datum.

Betreft betaling van geleverde kaas te Abbekerk.
Allereerst verklaart een ongeveer 25 jaar oude jongeman uit Opperdoes op verzoek van een schuitvoerder te Abbekerk, dat ‘hij deposant in de verleden herfst, ontrent een week voor Alderheyligen’ (dat is op 1 november) ‘op een voormiddag is geweest ten huyse van den requirant. Dat, terwijl hij deposant aldaar in de kamer sat om de hoek van den haart, naast de middeldeur dewelke openstont, in het voorhuys bij den requirant gekomen is een bejaart man van tamelijke groote posture.
Waarop de requirant uyt het voorhuys in de kamer quam, nemende zijn rekenboek van de bank voor de bedstede, en tot zijne huysvrouwe zeyde: “Geeft mij de sleutels, ik zal Oom Jan gelt geven”.
Daarop hij, sleutels van sijn huysvrouwe ontfangen hebbende, het bon van een kasje, staande in de kamer, opsloot, daar gelt uytnam en alsoo wederom naar het voorhuys ging, seggende tegen hem deposant: “Ik sal Oom Jan gelt van zijn kaas geven”.
Dat vervolgens de requirant, staande binnen de toonbank, aan den opgenoemden bejaarden man, staande voor de toonbank, enig gelt heeft toegetelt, die hetzelve ook ontfing, terwijl ondertusschen des requirants dogter uyt de kamer ging en hunluyden een glaasje brandewijn schonk.
Waarna deselve bejaarde man vertrokken zijnde, de requirant wederom in de kamer is gekomen, en door hem deposant gevraagt zijnde hoeveel gelt hij aan denzelven betaalt hadde, tot antwoort gaf: “Ontrent vijftig guldens”.’
Vervolgens compareert dezelfde jongeman voor 2 schepenen der stede Abbekerk, en verklaart, na voorlezing van bovengenoemde attestatie, ‘te persisteren dat al hetzelve de waarheyt was, zoo waarlijk moste hem getuyge Godt almagtig helpen’.